Wenecja. Kilka słów o sztuce....

Wenecja jest przepełniona dziełami sztuki. W muzeach, kościołach, klasztorach, prywatnych pałacach, urzędach - wszędzie znajdują się bogate zbiory. Miasto jest najbogatszym i najbardziej zwartym skupiskiem sztuki, nawet w nasyconych dziełami artystów Włoszech. Należy jeszcze uwględnić fakt, że samo miasto jest nawiększym dziełem sztuki.

W okresie swojej świetności Wenecja była jednym z najważniejszych ośrodków twórczości artystyczej w Europie, a sztuka była żródłem dochodów dla jej twórców. Mieszkańcy miasta prowadzącego stale handel i wojny, położonego między Wschodem i Zachodem, byli idealnymi kupcami i konsumentami wszystkich stylów i mody w sztuce. Rzemieślnicy, podobnie jak artyści należeli do najlepszych w Europie. Byli podziwiani za świetne opanowanie druku, barwienie jedwabiu ( słynny wenecki szkarłat ) i oczywiście wyrobu szkła. Weneccy panowie i kupcy, często nisłychanie bogaci, mieli skłonność do nowości i luksusu i wszystkie te czynniki doprowadziły do powstania środowiska sprzyjającego wspaniałemu rozwojowi prawie wszystkich form sztuki.

Nie tylko woda nadaje Wenecji szczególny urok, przyczynia się do tego także fantastyczna różnorodność stylów architektonicznych. Nie jestem znawcą sztuki i architektury ale tak bardzo, bardzo lubię chodzić uliczkami Wenecji, patrzeć i podziwiać to bogactwo i różnorodność form, spłowiałe pastelowe ściany, bogato rzeżbione okna, drzwi i balkony. Niektóre budynki stanowią mieszaninę kilku stylów, ale to tylko dodaje im uroku.
Najstarsze budynki wznoszone były z drewna, ale w miarę wzrostu zamożności miasta budowano domy coraz solidniejsze , większe i bardziej okazałe. Pierwszym stylem był styl bizantyjski, bo od VII do X w. Wenecja była kolonią bizantyjskiego imperium., stąd takie budowle jak bazylika św. Marka ( foto ), kościoły na Murano i i Torcello, odzwierciedlają one podstawowe zasady stylu bizantyjskiego. Zaprojektowano je na greckiego krzyża i bogato ozdobiono mozaikami.

Nieliczne ocalałe pałace z tego okresu, m.in. Ca'Farsetti ( foto ), mają małe, półkoliście zakończone okna z bogato rzeżbionym obramowaniem i reprezentują styl zwany wenecko-bizantyjskim.

Okres gotyku był jednym z najlepszych w architekturze weneckiej. Z tych czsów  pochodzą pałace z ozdobnymi oknami obramowanymi ostrymi łukami, których wygięte linie zdradzają wpływy Lewantu i Maurów, które dotarły tu za pośrednictwem kupców i krzyżowców. Budynki mają dużo okien i dlatgo są lżejsze, a ich wnętrza lepiej oświetlone. Ca' d'oro ( foto ) jest prawdopodobnie najlepszym przykładem weneckiego gotyku.

 

 

Renesansowy styl , który dotarł do Wenecji nieco póżniej niż gdzie indziej, charakteryzuje się klasycznymi elementami nawiązującymi do starożytności, do Grecji i Rzymu. Natomiast architektura barokowa z XVII w. często przytłacza subtelniejsze wcześniejsze budowle, Jednakże Baldassare Longhena stworzył najwspanialsze arcydzieło baroku - Bazylikę Santa Maria della Salute (foto).

 

 

Obok architektury chlubą Wenecji jest jej malarstwo, setki a może tysiące obrazów malowanych przez wenecjan lub dla wenecjan czy też ich przedstawiających, stanowi bezcenny skarb sztuki na płótnie czy drewnie, w postaci mozaik lub fresków. Patrząc na obrazy przedstawiające miejsca i sceny dopiero co oglądane, odczuwa się szczególnego rodzaju przyjemność.

Miasto było ważnym ośrodkiem kształcenia muzyków i druku dzieł muzycznych, ściągało najsłynniejszych muzyków okresu baroku i renesansu. To w Wenecji narodził się pomysł publicznych koncertów - wcześniej służyły one zabawie wielkich rodów i odbywały się w prywatnych domach. Działa tu opera regionalna, La Fenice, dla której Giuseppe Verdi skomponował opery Trawiata i Rigoletto. Podobno aż do ostatniej chwili nikomu nie pokazał słynnej arii '' La donna mobile'', bo jak mówił: '' Śpiewaliby ją wszyscy gondolierzy w mieście''.

 

 

Niewielu pisarzy, poetów żyło i tworzyło w Wenecji, żaden z nich nie jest zbyt dobrze znany. Za to wiele stron prozy i poezji poświęcili Wenecji obcy twórcy, począwszy od podróżników z XVII w. do Josifa Brodskiego, rosyjskiego poety, który został tu pochowany.