Historia Wenecji - powstawanie miasta.

        Wenecja to moje największe i najciekawsze spotkanie z historią.
Miasto i jego 1500 lat historii bardzo mnie zafascynowała, dlatego postanowiłam ją tutaj napisać.
Zamiast moich zdjęć są piękne obrazy weneckiego malarza Canaletta.

Kiedy w IV wieku cesarstwo rzymskie zaczęło się rozpadać a życie w nim stawało się niepewne i niebezpieczne tubylcze plemię Wenetów uciekło ze stałego lądu na wyspy laguny. Weneci zajmowali się rybołówstwem, myślistwem, pozyskiwaniem soli, znali już przypływy i odpływy morza. Przebywali na wyspach najpierw okresowo a potem pozostawali na coraz dłużej.
W 452 r., kiedy Attyla, wódz Hunów, zniszczył ich przybrzeżne miasto Akwileję, na wyspach schroniło się bardzo dużo osób. W ciągu następnych dwóch stuleci, kiedy władzę nad tym regionem wydzierali Ostrogotom bizantyjscy Grecy z Konstantynopola śladami pierwszych osadników uciekali na wyspy następni. Najazd Longobardów na Półwysep Apeniński w 568r. zadecydował o stałym osadnictwie na wyspach i powstaniu wiosek Torcello i Malamocco.
W tym czasie Wenecji jeszcze nie było, ale osadnictwo na wyspach stale się rozwijało i między grupami osdników dochodziło do kłótni i starć.
Dążąc do wzmocnienia swojej władzy na zachodnich krańcach swojego imperium i zrobienia z tych ziem zapory przeciwko dalszym najazdom barbarzyńców, cesarz bizantyjski Leon III, usiłował zjednoczyć wyspy pod wodzą księcia - doży w dialekcie Wenetów. Zgodnie z legendą, w 668r. pierwszym dożą został Paoluccio Anafesto, a ciągu następnych 1100 lat władzę sprawowało 120 dożów. W 742r. na siedzibę doży wybrano Malamocco na wyspie oddzielającej lagunę od Adriatyku.
W 810r. doszło do następnego i decydującego wydarzenia. Pepin Mały, ojciec Karola Wielkiego próbował podbić wyspy. Weneci wiedzieli że są zbyt słabi aby zwyciężyć w bezpośrednim starciu, użyli podstępu. Zanim flota Pepina wpłynęła na wody laguny, usunęli słupki oznaczające przebieg głębszych kanałów wijących się między płyciznami, które utworzył piasek nanoszony w czasie przypływów. Gdy nieprzyjacielskie statki osiadły na mieliznach, Weneci atakowali je kolejno i zabijali całe złogi. Kanał między San Servolo i Malamocco nazywany jest Canal Orfani - Kanał Sierot - na pamiątkę dnia, w którym tak wiele dzieci zostało sierotami. Po tej klęsce Frankowie zrezygnowali z wszelkich roszczeń do obszaru laguny, a wyspiarze postanowili przenieść siedzibę biskupa z narażonego na niebezpieczeństwa Malamocco do bezpieczniejszego Rivoaltum, centralnego skupiska wysp, które cztery wieki póżniej zostało nazwane Wenecją.
W 811r. na podstawie ugody między Karolem Wielkim a cesarzem bizantyjskim, Wenecja została na wpół niezależną prowincją Bizancjum.
Droga do potęgi została otwarta.